یک مطالعه ی جدید نحوه ی عملکرد مهار کننده های موفق SGLT2 را توضیح داد
8فوریه 2021- اگرچه مهارکننده های SGLT-2 در درمان دیابت نقش مهمی دارند، اما روش دقیق عملکرد آنها تاکنون ناشناخته بود. یک مطالعه ی جدید نشان داد که ارتباط مستقیمی بین دفع گلوکز از طریق کلیه ها و تولید گلوکز جدید در کبد وجود دارد.
محققان به رهبری Peter Wolf، Martin Krssak وMichael Krebs از دپارتمان پزشکیIII ، در دانشگاه پزشکی Vienna،از طیف سنجی تشدید مغناطیسی (MRS) استفاده کردند تا نشان دهند که ارتباط مستقیمی بین دفع گلوکز از طریق کلیه ها و تولید گلوکز جدید در کبد وجود دارد. یک دوز منفرد از داپاگلیفلوزین(از مهار کننده هایSGLT-2 ) باعث ایجاد یک مکانیسم تنظیمی سودمند می شود که در آن دفع گلوکز از ادرار به دلیل مهارکوترانسپورتر سدیم گلوکز 2 توسط دارو، دقیقاً با افزایش مقدار مساوی گلوکز از طریق تولید آن در کبد متعادل می شود. این مطالعه در مجله ی برجسته ی Diabetes Care منتشر شده است.
داپاگلیفلوزین دارویی از گروه بازدارنده های SGLT-2 است که به طور استاندارد در درمان دیابت استفاده می شود. این دسته از داروها، مقدار گلوکز دفع شده از طریق ادرار را افزایش می دهند. این کار، گلوکز خون را کاهش می دهد وهمچنین از وزن بیماران می کاهد. در توضیحات این دارو آمده است که پس از دوازده هفته، مصرف این دارو تأثیر مفیدی بر کبد چرب دارد، که در بین بیماران دیابتی شایع است. نکته قابل توجه این است که به نظر می رسد این گروه از داروها همچنین تاثیر محافظتی بر قلب و کلیه ها دارند. با این حال، تأثیر حاد این داروها بر متابولیسم چربی و انرژی هنوز با جزئیات مطالعه نشده است.
اکنون محققان با استفاده ازMRS ، به بررسی مکانیسم تاثیر داپاگلیفلوزین در شش بیمار دیابتی و یک گروه کنترل از ده داوطلب سالم پس از مصرف این دارو پرداختند. نتایج تحقیق آنها نشان داد که در کوتاه مدت، مقدار گلوکز اضافه ی تولید شده در کبد، دقیقاً با مقدار گلوکز دفع شده ی ناشی از مصرف داپاگلیفلوزین از طریق ادرار مطابقت دارد. این نشان می دهد که حذف بیشتر گلوکز از طریق کلیه ها بلافاصله باعث ایجاد یک سری مکانیسم های تنظیم کننده می شود که بر متابولیسم در چندین اندام تأثیر می گذارد و بنابراین می تواند در القای تاثیرات مفید این دارو نقش داشته باشد.
این مطالعه با همکاری مرکزExcellence for High-Field MRI از بخش تصویربرداری پزشکی و درمان با هدایت تصویری در دانشگاه پزشکیVienna ، انجام شد. با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی با وضوح بالا ، امکان اندازه گیری های سریالی گلوکز و ذخیره ی چربی در کبد به روش غیرتهاجمی وجود دارد. در ترکیب با تزریق ردیاب ها (به عنوان مثال محلول گلوکز علامت گذاری شده) این امکان حاصل شد که با استفاده از "نمونه برداری مجازی[1]" تغییر در متابولیسم گلوکز و لیپید در داخل بدن اندازه گیری شود و تأثیر حاد و کوتاه مدت این دارو شناسایی گردد.
منبع:
Diabetes Care, 2021; 44 (2): 541 DOI: 10.2337/dc20-1983
www.sciencedaily.com/releases/2021/02/210208094555.htm